Terug naar huis: Zweden

Aan het einde van de Wildernisroute zat ik letterlijk een uur voor de eerste sneeuwbuien van het seizoen. Ik heb dan wel all seasons banden onder de camper, sneeuw en vrieskou heb ik eigenlijk nooit zin in. Ik reed de Inlandvägen op, de weg die verticaal door het midden van Zweden loopt en reed zuidwaarts, het betere weer tegemoet.

Ik reed en ik reed. Wat is Zweden groot! Ik reed langs leuke kerkjes, mooie huizen en steeds gezelliger wordende dorpjes en stadjes. Na twee dagen rijden stopte ik voor een dag pauze in Mora. De zon scheen en met een heel dik vest aan kon ik zelfs op een terrasje zitten. Mora bleek namelijk een bruisend stadje te zijn tussen twee meren met winkels met etalages, terrasjes, gesloten souvenirwinkeltjes en heel veel beelden.

Direct uit Mora ging ik eerst nog even langs Nusnäs, dat aan de overkant van het meer ligt, omdat ik een sticker van zo’n Dalarna paard wilde hebben voor op Lily’s achterkant. Maar daarna was het aansluiten op de Inlandvägen. Uren en uren en zelfs dagen rijden, vaak door de regen, altijd bewolkt,  heel veel wegopbrekingen en heel veel bomen. Meestal tweebaans, soms een klein stukje driebaans, maar al snel weer tweebaans. Gelukkig ging ik even voor Jönköping de snelweg op en toen kon ik eindelijk kilometers maken.

Er is ongetwijfeld heel veel te zien en te doen onderweg, maar ik begon een beetje haast te krijgen. Deze hele reis was naar Finland en ik zou alleen maar snel terugrijden via Zweden. Dat was al wat langer geworden dan gepland en Lily de Camper moest binnenkort op voor haar APK.

Het meest uitzonderlijke dat ik meegemaakt heb was in Mullsjö, daar ging ik even de weg af om koffie te drinken en iets te eten. Bleek dat het een chauffeursrestaurant was met daarnaast een hele drukke supermarkt – dacht ik. Handig. Nadat ik m’n koffie en een broodje ophad, ging ik naar de supermarkt. Het was geen supermarkt. Het was een soort outlet met alleen maar snoep. Heel veel snoep. Okee, in een hoek ook frisdrank en in een heel klein hoekje de volstrekt logische combinatie toiletpapier en hondenvoer, maar verder was er alleen maar snoep. Dropjes gekocht.

Inmiddels had ik wel gewonnen van de nachtvorst en hoefde ik me geen zorgen meer te maken of ik nog wel genoeg gas had en of ik mijn schoon water niet kwijt raakte in de vorstbeveiliging.

Ystad

Ik weet niet precies waarom, maar ik wilde naar Ystad. Waarschijnlijk heb ik daar ooit een foto van gezien, anderen zeggen dat het door de detective Wallander komt, maar dat heb ik nog nooit gezien. In ieder geval: ik wilde naar Ystad. Oorspronkelijk had ik bedacht dat ik van hieruit de boot naar Rügen of Bornholm zou nemen, maar dat was voordat ik wist hoe ontzettend groot Finland en Zweden zijn. De tijd was aan het opraken.

Ik kwam op een verkeerd moment aan in Ystad: het was zwaar bewolkt en alles was aan het sluiten voor het weekend. Echt alles. Op het laatste terrasje dat nog open was dronk ik een snel kopje koffie en liep vervolgens wat rond. Ik denk dat Ystad met een zonnetje en op een andere dag erg leuk en levendig is. Het heeft een gezellig ogend centrum met een verbazingwekkend mengsel aan bouwstijlen. Ik zag Noord Duitse baksteengotiek, dezelfde soort arbeidershuisjes als in Ribe (Denemarken), Jugendstil, vakwerkhuizen, Hanzestadgeveltjes, stadsboerderijen, van alles door elkaar. Maar vooral heel erg niet-Zweeds. Dat was me toch al opgevallen, de laatste ongeveer vijftig kilometer zag ik eigenlijk geen houten huizen meer, maar alleen maar huizen en boerderijen van steen. Het zag meer Duits uit dan Zweeds. De camperplaats die ik van te voren had uitgezocht was gesloten omdat daar inmiddels de boten voor de winter op de wal stonden. Gelukkig was er een alternatief en dat was een minstens zo mooie camperplaats met uitzicht over zee.

Denemarken

Omdat ik op de heenweg de boot had genomen, nam ik nu de brug naar Denemarken. Oei, wat is die duur wanneer je daar met een camper overheen gaat! Ik had voor Denemarken één stop gepland, in Stevns Klint, omdat daar van die mooie kliffen zijn. Bovenop het klif staat een heel oud en heel mooi kerkje. Een klein kerkje, want het voorste gedeelte viel op 16 maart 1928 in zee. Daarom functioneert het kerkje niet meer als kerk en hebben ze honderd meter verderop een nieuw kerkje gebouwd. De volgende dag dronk ik in een warm zonnetje koffie in Rødvig. Daar had je nog uitzicht op een ander stukje klif. Ik bedacht wel dat ik misschien eens een zomer naar Denemarken moet gaan: ik vond het er leuk. Een aangename combinatie van Scandinavische beschaving en toch wat gezelligheid. Het is wel erg keurig aangeharkt, dat wel.

Ik ging weer met de boot naar Puttgarden. Eén dure brug is wel genoeg. En toen was ik weer in Duitsland. Ik overnachtte nog één keer in Duitsland omdat het druk was op de weg en omdat ik graag de boodschappen doe in Duitsland. Daarna was ik weer terug in Nederland om Lily even goed schoon te maken voor de grote onderhoudsbeurt en de APK.

Waar stond Lily de camper?

Alleen de hoogtepunten: ik heb onderweg, wanneer ik moe werd, Park4Night erbij gepakt en overnacht op de dichtstbijzijnde picknickplaats.

Mora: Campercontact site nummer: 81706. Camping Mora was vol met introductieweken van scholen. Camping Åmåsängsården was een uitstekende tweede keus. Iets verder uit de stad, maar met prima faciliteiten.

Ystad: Campercontact site nummer: 14725. Een prima gratis camperplaats zonder voorzieningen.

Stevns Klint: Park4Night site nummer: 60063. Achterop de parkeerplaats zijn plaatsen gereserveerd voor campers. Niks bijzonders, maar precies waar je wil zijn.

Sittensen: Campercontact site nummer: 57553. Prima overnachtingsplek op weg naar huis.